Θεατρικό Παιχνίδι και Διαδραστικό παραμύθι **

Το θεατρικό παιχνίδι εύστοχα κατατάσσεται στην σχολική εκπαίδευση ως δημιουργική δραστηριότητα. Εύστοχα λοιπόν, γιατί το παιδί μέσα από την ίδια του την εμπειρία αναπτύσσει την γνώση του για το ίδιο του το σώμα, τις φωνητικές του δυνατότητες και την φαντασία του. Πάνω από όλα όμως έχει πρωτεύον εκπαιδευτικό ρολό, γιατί αναπτύσσει την επικοινωνία με το κοινωνικό σύνολο.

Κάτι που η παιδεία σε όλη της την μορφή έχει για απώτερο σκοπό.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Παρατηρώντας ένα παιδί το ίδιο το θέατρο αποκτά άλλη βαρύτητα.

Η ανάγκη του για να μιμηθεί είναι βασικό στοιχείο της ανάπτυξης του. Μέσω αυτού θα βρει την τελική ανθρώπινη υπόσταση του. Με απλά λόγια αναπτύσσεται μέσω αυτής της μίμησης που ξεκινά από τους γονείς του και συνεχίζει στο δάσκαλο, στον πυροσβέστη…. σε οποιονδήποτε δηλαδή του δημιουργεί πρότυπο. Καλό η κακό. Ακόμα και ένα γεγονός που το κέντρισε, η ανάγκη να το ξανά βιώσει παίζοντας όλες τις πλευρές, δίνοντας την δική του ερμηνεία αν χρειαστεί,  είναι η διαδικασία για να μας φτάσει εμάς τους ενηλίκους (από παιδί έφηβος) και μετά θα μας απορρίψει για να μπορεί να μας ξεπεράσει.

Έτσι λοιπόν το Θεατρικό παιχνίδι για μένα έχει άλλη βαρύτητα.
Γιατί επιταχύνει αυτή την διαδικασία αφού οπλίζει το παιδί με πίστη στα εκφραστικά του μέσα. Πίστη στην διαδικασία που η φύση το προίκισε.
Κάποια παιδιά το έχουν από μόνα τους έντονο και εκεί το παιχνίδι γίνεται χαρά. Κάποια όχι και τότε αυτό το παιχνίδι γίνεται λειτούργημα.

Ίσως εδώ πρέπει να αναφέρω ότι τα παιδιά χωρισμένων γονέων που το πρότυπο που προανέφερα απουσιάζει. ή βάλλεται,μπορούν έτσι να εκτονώσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα αφού μαθαίνουν πιο εύκολα να νιώθουν αντί να αποφεύγουν και άρα να σκέφτονται και να κρίνουν και τελικά να αποδέχονται…..

Επίσης κλείνοντας  θέλω να αναφέρω και ένα άλλο θετικό.
Ο γονιός μπορεί να παρατηρήσει έτσι καλύτερα το παιδί του αφού βλέπει όλα αυτά που προανέφερα συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά και μπορεί να του δοθεί και έναυσμα για περαιτέρω επικοινωνία με το παιδί του σε τομείς που αυτός θα κρίνει χρησίμους για την περαιτέρω του ανάπτυξη.

Αυτοί οι τομείς όμως…. Δίνουν χαρά στο παιδί….. δένουν ακόμα περισσότερο το παιδί με τον γονιό και δείχνουν στο παιδί την πραγματική αγάπη….. αυτό που το παιδί εννοεί αγάπη…… αυτό που του χρειάζεται για να είναι υγιής.
Τώρα όσον αφορά το διαδραστικό  παραμύθι, είναι αυτά που προαναφέραμε σε μια όμως πολύ πιο απλή μορφη. Δημιουργώντας όλοι μαζί μια ιστορία, ένα παραμύθι, το παιδί περνάει ευχαρίστα και έτσι πάλι μαθαίνει να πιστεύει στην δύναμη τις φαντασίας του και να μπορεί ποιο εύκολα να εξωτερικεύει τις επιθυμίες του.

Το παιδί μαθαίνει και πάλι όπως προανέφερα να εκφράζεται. Και όταν αυτό γίνεται και επιβραβεύεται το παιδί πιστεύει περισσότερο στον εαυτό του.
Και για να κλείσω γενικότερα, θέλω να τονίσω την χρησιμότητα όλων αυτών στης δύσκολες εποχές που ζούμε.
Πολλά παιδιά είναι χωρισμένων γονέων, αλλά παιδιά, τους έχουν και τους δυο αλλά κανείς δεν είναι κοντά τους λόγω της ταχύτητας που ζούμε στα αστικά κέντρα.
Όλα αυτά που προανέφερα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από τους ίδιους τους γονείς για να έρθουν ποιο κοντά με τα παιδιά τους.
Λίγη ώρα με το παιδί αλλά με τον τρόπο που εκείνο αντιλαμβάνεται καλύτερα θα ανοικοδομήσει και θα βελτιώσει την ήδη υπάρχουσα σχέση με τον καλύτερο τρόπο.
Και όλοι ξέρουμε ότι η βασικότερη σχέση που μας διέπει και μας χαρακτηρίζει μια ολόκληρη ζωή είναι η σχέση με τους δυο γονείς που μας έφεραν στον κόσμο αυτό.

*Ο Αντώνης Ζαχαράτος είναι ηθοποιός. Απόφοιτος Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου.

** Το άρθρο "Θεατρικό Παιχνίδι και Διαδραστικό παραμύθι" γράφτηκε απο τον Ηθοποιό Αντώνη Ζαχαράτο, για τον Ιστότοπο του Συλλόγου ΓΟΝ.ΙΣ. με σκοπό την ευαισθητοποίηση των γονέων στην καλιέργεια της ιδιαίτερης σχέσης τους με τα παιδιά τους.